Mosty protetyczne stanowią jedno z tradycyjnych rozwiązań stosowanych w protetyce stomatologicznej w celu uzupełnienia braków zębowych. Są to nieruchome uzupełnienia protetyczne, które pozwalają na odtworzenie zarówno funkcji żucia, jak i estetyki uśmiechu. Most składa się z przynajmniej dwóch elementów – koron, które są osadzone na zębach filarowych, czyli zębach sąsiadujących z luką bezzebną (zazwyczaj są to zęby oszlifowane), oraz elementu zwanego przęsłem, który zastępuje brakujący ząb. Wykonuje się je z różnych materiałów, takich jak metal, ceramika czy kompozyt, a ich dobór zależy od lokalizacji luki, wymagań estetycznych pacjenta oraz, co bardzo istotne, od możliwości finansowych. Most protetyczny jest rozwiązaniem stałym, co oznacza, że pacjent nie może go samodzielnie wyjmować, a jego oddanie polega na pracach laboratoryjnych oraz współpracy z dentystą.
Rodzaje i materiały stosowane w mostach protetycznych
Mosty protetyczne mogą być klasyfikowane według różnych kryteriów, w tym konstrukcji, materiałów i techniki wykonania. Co do konstrukcji, wyróżniamy mosty tradycyjne, gdzie przęsła mostu są podparte koronami na zębach naturalnych, mosty adhezyjne, które są przyklejane do zębów za pomocą tzw. skrzydełek oraz mosty na implantach, gdzie jako oparcia wykorzystuje się umieszczone w kości szczęki lub żuchwy implanty. Materiały używane do ich produkcji to metal, z którym często łączy się porcelanę celem zapewnienia lepszej estetyki, pełnoceramiczne, charakteryzujące się najlepszymi właściwościami estetycznymi oraz kompozytowe i akrylowe, które są tańsze, ale mniej odporne i trwałe. Postęp technologiczny sprawia, że w dziedzinie materiałów protetycznych następują regularne innowacje, przykładem może być wykorzystywanie coraz cześciej cyrkonu, który łączy w sobie wytrzymałość z estetyką.
Procedura wykonania mostu i konieczna rewalidacja
Procedura wykonania mostu protetycznego jest wieloetapowa i wymaga zarówno precyzyjnych działań dentysty, jak i współpracy pacjenta. Na początek przeprowadza się dokładne badanie jamy ustnej oraz planowanie leczenia protetycznego. Wymaga to często wykonania zdjęć rentgenowskich zębów filarowych i okolicznych tkanek. Kolejnym krokiem jest oszlifowanie zębów filarowych i wzięcie wycisków, co pozwoli na stworzenie modelu pracy w laboratorium protetycznym. Przygotowanie mostu trwa zwykle kilka wizyt, podczas których dobierane są kolor i kształt zębów oraz dopasowanie mostu. Gotowy most jest cementowany, a następnie sprawdzany pod kątem komfortu użytkowania, occlusion (czyli zgryzu) i estetyki. Co istotne, po założeniu mostu konieczna jest jego rewalidacja, czyli regularne kontrole i dbanie o higienę, co ma na celu przede wszystkim zapobiegać chorobom przyzębia, które mogą prowadzić do utraty zębów filarowych i konieczności rekonstrukcji mostu.
